Trip naar Port Macquarie
Door: Maureen
Blijf op de hoogte en volg Maureen
27 Januari 2013 | Australië, Sydney
We hebben wat rondgekeken in het stadje, bij het water en hebben wat gegeten. 's Avonds heb ik mijn vader gebeld en kon hem alvast een klein beetje een indruk geven van hoe zijn familie leeft.
De volgende ochtend na het ontbijt zijn we verder gereden. Zingend op muziek van Mamma Mia gingen we over de Highway. Na 4 uur kwamen we aan in Laurieton waar vrienden van mijn nichtje wonen. Daar gingen we overnachten. Ik maakte kennis met Marie en Ray, ontzettend vriendelijke mensen en heel gastvrij. Ray nam ons mee voor een wandeling. Tijdens de happy hour hebben we ons tegoed gedaan aan de garnalen die we hadden meegebracht. Later in de avond hebben we gegeten. Het weer werd bekeken omdat de voorspellingen erg slecht waren en er was een weeralarm afgegeven voor de nacht van woensdag op donderdag. Er werd hagel en storm verwacht. Het heeft inderdaad heel hard gewaaid voor de rest viel het heel erg mee. De volgende ochtend zijn we na het ontbijt weggereden en zijn naar Port Macquarie gereden. We hebben daar de haven bekeken en wat rondgekeken in de stad. Voor lunch hebben we de broodjes opgegeten die Marie ons had meegegeven en hebben we ergens koffie gedronken. We hebben onze reis terug vervolgd en zijn naar Shoal Bay gereden. Een aantal jaar geleden heeft mijn nichtje daar in Hotel Restort Shoal Bay Spa and Beauty gewerkt als Beauty Therapist. We hebben daar een kamer geboekt. Voor ons was het eind van de middag maar in Almelo kwamen Demi en Jort net uit bed en kon ik ze nog even bellen voordat ze naar school zouden gaan. We hebben later in het bubbelbad gezeten hebben wat gegeten en zijn naar onze kamer gegaan. Er was namelijk verder niet veel te beleven. Ik heb wifi gekocht voor een paar uur en ik kon even online. Erg leuk dat ik dan allerlei what'sapp berichtjes binnen krijg. Denk vooral niet dat ik jullie negeer, het is echt het slechte bereik hier. We hadden in de kamer bezoek van een ontzettend dikke kakkerlak, zo vies, deze maar even om zeep geholpen. Mijn nichtje ging al in bed liggen en ik ben buiten gaan zitten, echter had ik niet in de gaten dat de deur achter mij was dicht gevallen dus kwam ik er na enige tijd achter dat ik mezelf had buiten gesloten. Ik moest mijn nichtje wakker maken, balen! Na het ontbijt reden we weg om naar huis te gaan. We reden de parkeergarage uit en het begon heel hard te regenen. Toen bleek dat de ruitenwissers niet werkten (de vorige dag hadden we ze nog gebruikt). Mijn nichtje in alle staten en wilde naar een garage rijden, we zagen echter geen hand voor ogen. Ik heb haar de auto aan de kant van de weg laten zetten. Ze belde met de wegenwacht maar het zou haar ongeveer 200 dollar kosten en dat wilde ze niet betalen (logisch). Ze had echter geen rust en wilde op weg naar de garage. Mijn advies om te wachten tot de regen wat minder werd wilde ze niet opvolgen. Ik heb haar mijn handdoek gegeven zodat ze de voorruit dan maar kon droogmaken, onbegonnen werk natuurlijk. Ze gaf aan dat ze genoeg zag, wat ik erg verbazingwekkend vond, ik zag namelijk geen hand voor ogen. Ongedeerd bij de garage aangekomen konden ze ons wel helpen als we over een uur terug konden komen. Nou ja, we hadden geen keus. We hebben koffie gedronken en zijn teruggegaan. Ze hebben nagekeken wat er aan de hand kon zijn, het was niet de zekering maar een of andere schakelaar. Mijn nichtje gaf ze alvast een doos met chocolaatjes omdat ze ons tussendoor wilden helpen ondanks dat ze zo druk waren en hing een verhaal op over mij dat ik uit Nederland kom, enzo. Het heeft geholpen dat we onze vrouwelijke charmes in de strijd hebben gegooid, we hoefden niets te betalen.
We konden onze rit vervolgen, zonder enige regen onderweg ;-)
Het was echter heel erg druk onderweg i.v.m. Austrialian Day, de volgende dag. Ze nemen hier dan een lang weekend vrij en gaan allemaal op pad. Aan het begin van de avond waren we thuis. We hadden er een trip opzitten van ongeveer 1200 km (!). Ontzettend veel gezien onderweg. Ik kan het niet eens bevatten allemaal. Zo veel, zo groot, zo mooi. Ik denk dat het allemaal pas landt wanneer ik weer thuis ben.We hebben wat gegeten en een film gekeken. Ik viel echter in slaap voor de tv en ben vroeg naar bed gegaan. Wat mij opvalt is dat iedereen hier zo ontzettend gastvrij is ,ik word overal verwelkomd alsof ze mij al jaren kennen. Iedereen is elkaars vriend en ik word door iedereen darling genoemd. Een mooie trip gehad en op naar het vieren van Australian Day.
-
27 Januari 2013 - 19:22
Sabien:
Hé,
Fijne dagen heb je gehad Mau :-)... Met een dodenmansrit op de koop toe, haha..
Tof wat je allemaal meemaakt. En geweldig om te lezen wat Betsy allemaal voor je
regelt en je overal mee naar toeneemt. Dikke pluim voor haar!
Geniet en lieve groetjes daar van ons 4.
X Sabien
-
28 Januari 2013 - 10:54
Astrid:
Hoi Mau,
wat een verhalen weer! in The Entrance wonen de vrienden van Richard. Toen wij er waren woonden ze nog in een plaatsje een paar km verderop maar waren ze al wel bezig met een huis daar. We hebben daar toen heel veel pelicanen gezien die ze op vaste tijden aan het voeren waren. Ook was daar een plein met een waterpartij waar kinderen konden spelen. We hebben er nog foto's van dat Lotte daar toen heerlijk aan het spetteren was. En over de gastvrijheid daar.......Richard heeft contact gehad met Michael en verteld dat jij daar in de buurt bent. Komt er direct een reactie van "laat maar langskomen, want jou vrienden zijn mijn vrienden"...
Heel veel plezier verder nog!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley